Een gids voor het begrijpen van genderdysforie
Mensen met genderdysforie voelen een sterke kloof tussen het geslacht dat ze bij de geboorte hebben gekregen en hun genderidentiteit. Hoewel sommige mensen met genderdysforie misschien geen enkel leed ervaren dat verband houdt met hun fysieke lichaam, hebben velen moeite om in het reine te komen met hun interne genderidentiteit en de manier waarop de samenleving deze waarneemt.
De discrepantie tussen de seksuele kenmerken van iemands fysieke lichaam en hun geslacht veroorzaakt vaak psychologische problemen. Hoewel vrienden en familie emotionele steun kunnen bieden, hebben veel mensen iets meer nodig. Ondersteuning van professionals in de geestelijke gezondheidszorg is een geweldige manier om te leren hoe u de emotionele problemen die gepaard gaat met dysforie, kunt verwerken.
Hoe voelt genderdysforie?
Geslachtsdysforie kan zich manifesteren bij mensen van alle leeftijden, raciale identiteiten, sociaal-economische statussen en seksuele geaardheden. Terwijl het gesprek over genderdysforie nog maar net begonnen lijkt, is de Medische conditie heeft een lange geschiedenis. Gelukkig hebben mensen nu meer veilige plekken om hun verhalen te delen.
Mensen met genderdysforie hebben het gevoel dat hun gendertoewijzing niet hun ervaren geslacht weerspiegelt. Sommige mensen kunnen zichzelf bijvoorbeeld als mannelijk of mannelijk ervaren, ongeacht hun fysieke geslachtskenmerken. Met andere woorden: individuen ervaren genderincongruentie en hebben een sterke overtuiging of begrip dat het bij de geboorte toegewezen geslacht niet bij hen past.
Iedereen ervaart genderdysforie op zijn eigen manier. Sommige mensen worden zich scherp bewust van pijnlijke problemen met het zelfbeeld, terwijl anderen zich misschien lange tijd niet realiseren wat er aan de hand is. Een vertraging in de erkenning kan neerkomen op een vertraging in het krijgen van steun, wat mogelijk kan leiden tot geestelijke gezondheidsproblemen of stoornissen in het middelengebruik.
Personen met genderdysforie kunnen worstelen met bepaalde aspecten van hun dagelijks leven. Terwijl kinderen en tieners het misschien moeilijk vinden om vrienden te maken op school en zelfs moeite hebben op school, volwassenen met genderdysforie kan het moeilijk vinden om een baan te behouden of uit te gaan. Mensen met genderdysforie kunnen het ook moeilijk vinden om gezonde relaties met anderen te hebben en vaak te kampen met angst, depressie, eetstoornissen en middelenmisbruik. Velen krijgen te maken met discriminatie en pesterijen, wat stress veroorzaakt en, in de ernstigste gevallen, zelfmoordgedachten.
voorbeeld van een zelfconcept
Wat zijn de symptomen van genderdysforie?
Hoewel we het hebben over symptomen van genderdysforie, is het belangrijk om te begrijpen dat genderdysforie geen psychische stoornis is. De diagnose genderdysforie is opgenomen in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), gepubliceerd door de American Psychiatric Association om individuen te helpen toegang te krijgen tot gezondheidszorg en behandeling, maar de aandoening wordt niet langer beschouwd als een genderidentiteitsstoornis.
De diagnose genderdysforie richt zich niet op het interne identiteitsgevoel als probleem. Het richt zich op het ongemak dat wordt veroorzaakt door de duidelijke incongruentie tussen het uitgedrukte geslacht en het toegewezen geslacht bij de geboorte op basis van fysieke kenmerken. Personen met genderdysforie ervaren meestal:
- een verlangen om behandeld te worden als een bepaald geslacht, hetzij het andere geslacht, hetzij een alternatief geslacht dan wat hen bij de geboorte was toegewezen.
- een verlangen om een ander geslacht te zijn, het andere geslacht of een alternatief geslacht
- een verlangen om niet langer de primaire geslachtskenmerken (geslachtsorganen) en/of secundaire geslachtskenmerken (borsten, gezichtsbeharing) te hebben
- een verlangen om de primaire geslachtskenmerken en/of secundaire geslachtskenmerken van het andere geslacht te hebben
- een sterke voorkeur voor kleding die gewoonlijk wordt geassocieerd met het andere geslacht
- een sterke afwijzing van traditionele genderrollen van hun bij de geboorte toegewezen geslacht
- gevoelens van angst die de sociale interactie en het werk- of schoolgedrag beïnvloeden
Geslachtsdysforie kan iedereen treffen, van peuters tot volwassenen. Bovendien is genderdysforie mogelijk geen permanente aandoening. Mensen kunnen perioden ervaren waarin genderdysforie voor hen niet langer een probleem is of waarin genderdysforie gedurende het hele leven kan fluctueren.
Wat genderdysforie niet is
Genderdysfore/gender-incongruente personen identificeren zich mogelijk niet altijd als transgenders. Hoewel veel transgenders lijden aan genderdysforie, kan de medische aandoening ook van invloed zijn gender-vloeibaar of gender-non-conforme mensen, waarvan sommige zich niet als trans identificeren.
Het is belangrijk om te begrijpen dat niet alle transgender- en genderdiverse mensen worstelen met genderdysforie. Sommigen van hen kunnen op een bepaald moment in hun leven met de aandoening te maken krijgen, maar ze hebben niet allemaal het aanhoudende gevoel van onbehagen dat kenmerkend is voor genderdysforie. Bovendien vinden sommige mensen dat hun transervaring meer gekenmerkt wordt door gender-euforie dan door dysforie.
Mensen moeten ook begrijpen dat genderdysforie niets te maken heeft met de seksuele geaardheid van een individu. Geslachtsdysforie kan heteroseksuele, homoseksuele, lesbische of biseksuele individuen treffen. Er is een duidelijk onderscheid tussen genderidentiteit en seksuele identiteit. Terwijl genderidentiteit het gendergevoel van een persoon weerspiegelt, definieert seksuele geaardheid hun fysieke en emotionele aantrekkingskracht tot andere mensen. Geslachtsdysforie maakt iemand niet homoseksueel, lesbisch of biseksueel.
Kan genderdysforie worden behandeld?
Aangezien genderdysforie geen psychische stoornis is, is de behandeling van genderdysforie mag zich nooit richten op het dwingen van een individu om het hem toegewezen geslacht te accepteren en ernaar te handelen. Elke zogenaamde behandeling die probeert de genderidentificatie van een individu te veranderen en hem of haar te dwingen cisgender te zijn, is wreed, brutaal en ineffectief. Conversietherapie is geen wetenschappelijk onderbouwde behandeling en wordt als onethisch beschouwd.
Wat zorgverleners in de geestelijke gezondheidszorg kunnen doen, is een genderbevestigende behandeling aanbieden. Ze kunnen mensen met genderdysforie begeleiden op hun pad naar genderexpressie en hen helpen hun gevoelens van genderdysforie te verkennen. Geslachtsbevestigende therapie is essentieel voor mensen die worstelen met genderdysforie, omdat het een veilige ruimte voor hen creëert om hun identiteit te delen en te bevestigen. Ze leren hoe ze zich op hun gemak kunnen voelen met hun identiteit en een gezonder leven kunnen leiden.
Bovendien voorziet de therapie hen van de juiste hulpmiddelen waarmee ze gevoelens van angst en ongemak het hoofd kunnen bieden, verminderen en hun levenskwaliteit kunnen verbeteren. Genderbevestigende therapie richt zich op het verkennen van iemands genderidentiteit en -expressie en opent de weg naar zelfacceptatie. Het helpt individuen ook hun relaties met andere mensen te verbeteren en beslissingen te nemen over de medische behandelingen en transitieopties die ze moeten nastreven.
Mensen die worstelen met genderidentiteitsproblemen kunnen ervoor kiezen om uitgebreide medische behandelingen te ondergaan, en zelfs geslachtsbevestigende operaties (voorheen bekend als geslachtsaanpassende operaties), om hun genderexpressie in lijn te brengen met hun uiterlijke presentatie. Hormoontherapie en geslachtsbevestigende chirurgie zijn beide haalbare opties voor mensen met genderdysforie. Deze interventies kunnen secundaire geslachtskenmerken die hun genderidentiteit niet weerspiegelen minimaliseren.